Slik. En nog een keer, slik. Het zat eraan te komen. We wisten dit al voordat we eraan begonnen. Ik had zelfs al ter voorbereiding de haren heel kort laten 'knippen'. Toen moest ik ook al een paar keer slikken.
Gisteren gebeurde het dan toch. Omdat we al op dag 8 zaten, had ik een klein hoopje dat mijn 'ginger' zijn haren ging behouden. Het kan. Er zijn mensen bij wie de haren niet uitvallen na chemo. Maar het is nu toch zo ver. Zijn kussen ligt vol haren. In de 4 weken dat we hier zijn, was het weer best lang gegroeid, ik kon er niet omheen. Struisvogelpolitiek werkte niet. Gisterenavond klaagde hij over kriebel en ik zei heel stoer: kind, als je er last van hebt, halen we het eraf. Jij mag zeggen óf je dat wilt en wanneer je dat wilt. Heel stoer.....
En nu zei hij dat het zo erg was, die kriebel, het moest eraf. Ik vroeg nog, vanavond of morgen? Hij zei: NU! Oke.... nu.... uhm.... het overviel me toch. Je weet dat het eraan zit te komen en toch overviel het me een beetje. Hij vroeg zich nog af of ik dat wel kon en of ik niet zijn oor eraf zou snijden. Een grapje lag op de loer.... 😅
Met behulp van een laken, een stoel en een tondeuse richtte ik een minikapsalon in. We video-belden even met papa, die zoonlief alleen maar superstoer vond. Wat hij natuurlijk absoluut is. En toen moest het toch echt gebeuren. Slik. En nog een keer slik. Ogen dicht. Oh nee, open houden, anders ligt dat oor er straks echt af.
En nu is het dus kort. Erg kort. Niet kaal, de huid is te gevoelig om te scheren zonder opzetstukje. Het is even wennen, maar eerlijk is eerlijk, het staat hem eigenlijk best goed! En zoals hij zelf zegt: mam, het groeit toch gewoon weer aan? Nou dan geeft het toch niet.
Mijn stoere kerel. 💕
Gisteren gebeurde het dan toch. Omdat we al op dag 8 zaten, had ik een klein hoopje dat mijn 'ginger' zijn haren ging behouden. Het kan. Er zijn mensen bij wie de haren niet uitvallen na chemo. Maar het is nu toch zo ver. Zijn kussen ligt vol haren. In de 4 weken dat we hier zijn, was het weer best lang gegroeid, ik kon er niet omheen. Struisvogelpolitiek werkte niet. Gisterenavond klaagde hij over kriebel en ik zei heel stoer: kind, als je er last van hebt, halen we het eraf. Jij mag zeggen óf je dat wilt en wanneer je dat wilt. Heel stoer.....
En nu zei hij dat het zo erg was, die kriebel, het moest eraf. Ik vroeg nog, vanavond of morgen? Hij zei: NU! Oke.... nu.... uhm.... het overviel me toch. Je weet dat het eraan zit te komen en toch overviel het me een beetje. Hij vroeg zich nog af of ik dat wel kon en of ik niet zijn oor eraf zou snijden. Een grapje lag op de loer.... 😅
Met behulp van een laken, een stoel en een tondeuse richtte ik een minikapsalon in. We video-belden even met papa, die zoonlief alleen maar superstoer vond. Wat hij natuurlijk absoluut is. En toen moest het toch echt gebeuren. Slik. En nog een keer slik. Ogen dicht. Oh nee, open houden, anders ligt dat oor er straks echt af.
En nu is het dus kort. Erg kort. Niet kaal, de huid is te gevoelig om te scheren zonder opzetstukje. Het is even wennen, maar eerlijk is eerlijk, het staat hem eigenlijk best goed! En zoals hij zelf zegt: mam, het groeit toch gewoon weer aan? Nou dan geeft het toch niet.
Mijn stoere kerel. 💕
Reacties