Doorgaan naar hoofdcontent

Hoe het gaat

Hoe gaat het nu? Het is de meest gestelde vraag van het moment. Hoe gaat het. Het is alweer een tijdje geleden dat ik de laatste blog heb geschreven. Ik kan er eigenlijk kort over zijn: het gaat goed!



Het leven begint weer een beetje normale vormen aan te nemen. Sinds de koorts weg is zien we de energie toe nemen. Niet dat hij de avondvierdaagse kan lopen, maar beetje bij beetje begint het weer te komen. Zoon begint het ook vervelend te vinden dat de zussen steeds weg zijn. En dat hij nergens mee naar toe mag.

Tijdens de laatste controle ging hij er zelf naar vragen. Hoe lang duurt het nog tot ik mee mag naar de supermarkt? En hoe lang moet ik de sonde nog? Gelukkig hebben we een hele fijne arts die alle vragen serieus beantwoord en zoon als een 'kleine volwassene' te woord staat. Als je op maandagmorgen naar Appie gaat, als er bijna geen mensen zijn en er geen rij voor de kassa staat.... Dan kan zoon best mee, met kapje. En even naar het schoolpein, als de kinderen  buiten spelen kan ook best. En natuurlijk een vriendje in de tuin, kan prima!



Wat fijn! De wereld wordt weer een klein beetje groter! Eerlijk gezegd vind ik het nog best spannend, maar dat blije koppie, daar kan ik toch geen nee ttegen zeggen 😄.

En dat het eten. Waar dat in het ziekenhuis en de weken daarna erg moeizaam was, is dat totaal omgeslagen. Hij lijkt wel een bouwvakker! Het eten is niet aan te slepen. Pasta, volle melk, koek, wraps, alles gaat erin. De hele dag vraagt hij om eten, eten, eten! Het einde van de sonde lijkt nu wel nabij. Als dat fosfaat klaar is, dan is de sonde overbodig. 5 Augustus zou de sonde vervangen moeten worden, dus dat is de streefdatum om het dan afgebouwd te hebben.

De Hickman is er al uit, als die sonde er ook uit is en zijn haar zou weer gaan groeien, nou, dan lijkt hij wel een normaal jongetje! Het zou wat zijn zeg....

Maar we zijn er nog lang niet. De T-cellen groeien langzaam, wat goed is. Snel levert meer kans op Graft versus Host Disease en dat willen we niet! Dus steady as it goes. De verwachting is dat een half jaar na transplantatie de strenge leefregels pas opgeheven worden, dan zitten we ergens in december...

Dat geduld he.... Dat blijft een schone zaak!




Reacties

Populaire posts van deze blog

Daar zijn ze eindelijk! De Cd4-cellen , dag 275

Niet te geloven.... echt niet te bevatten!!!! Eindelijk zijn de cellen hoog genoeg! Eindelijk mogen we de teugels laten vieren, boodschapjes doen, naar verjaardagen, naar school. Ik wil alles  schrijven met hoofdletters en iedere zin eindigen met een uitroepteken! Van de week mochten we op controle in het Sophia, alles was fysiek in orde (zoals wij natuurlijk allang hadden gezien) Even bloed laten prikken om te kijken hoe de cellen ervoor staan, een controle zoals altijd. Afgesproken dat de arts vrijdag de eerste cijfers door zou geven, maar die waar wij op wachten zouden waarschijnlijk langer duren. Dus toen de arts vanmorgen belde en meteen zei dat het er goed uit zag, dat de cd4-cellen op 320 zaten, rúim boven de ondergrens, kon ik het eigenlijk niet geloven. 320???? Meen je dat? Zeg je nu echt 320? Dat kan  toch helemaal niet? Huh? Klopt dat echt? Dus van 150, meteen door geschoten naar de 320? Meteen 170 boven de ondergrens???? Het gesprek met de arts heb ik heel stoer  netjes

Lets dance the night away!

Tjonge zeg.... wat een topavond. Van te voren toch echt wel stressvol, zo'n feestje organiseren, want stel dat de helft van de mensen niet  komt? Of dat iedereen aan de kant gaat staan en de dansvloer leeg blijft. Ik kan je vertellen dat er flink wat denkuurtjes aan zijn besteed. De meeste 's nachts, want dan heb tenslotte je alle tijd om daar over na te denken.... Langzaam ging de teller omhoog, iedere week wel wat kaartjes verkocht. Maar iedere week sprak ik ook wel iemand die toch niet kon komen, wat weer voor de nodige slapeloze uurtjes zorgde. En toch kregen meer en meer aanmeldingen en groeide mijn vetrouwen. Familie, vrienden, vrienden van vrienden, collega's, de mannen van collega's, gisterenavond stroomde de zaak vol èn de dansvloer ook! De DJ was een blij ei die de vloer opzweepte met zijn enthousiasme en leuke plaatjes. Zowaar werden mijn aangevraagde nummertjes daadwerkelijk gedraaid, helemaal top dat ouwe  mama ook nog kon dansen op een paar herkenbar

Thuis!!!!

Thuis! Eindelijk! Vorige week dachten we natuurlijk al te gaan. Koorts gooide roet in het eten. Het afgelopen weekend is de medicatie wat veranderd en dat heeft geholpen! Hoe jammer was het, dat we het fijne, lange Pinksterweekend niet thuis waren. Gelukkig kwamen de meiden gezellig langs en hebben we toch een paar leuke dagen gehad. Zoon blijkt een schaakmeester in de dop te zijn, hij maakt mama, zussen en oom genadeloos in. Het terras van de Daktuin (=de grote speelkamer van het Ronald mc Donald) heeft een fantastisch groot schaakspel. Gelukkig zijn we nu thuis en kan ik die neergang snel vergeten. Gisternavond was het toch nog even spannend... 38,5. Je zou er van gaan vloeken. Het zou toch niet waar zijn... Niet weer.... Terwijl zoon lag te slapen (na een drukke dag met de zussen) maakte ik me druk om die temp. Ik wilde het liefst iedere 5 minuten die temperatuur nemen (wat ik natuurlijk ook heb gedaan🙈). Het schommelde wat, maar het was genoeg  voor de artsen om toch blo