Graft versus Host disease (GvHD). Daar is het dan toch.
Al een poosje heeft zoon af en aan rode benen. Het komt en het gaat. En vorige week zaten er bultjes op zijn rug, wat oma en ik vakkundig hadden beoordeeld als zijnde een 'kussenafdruk'. Gelukkig maar dat wij geen arts zijn 🙈.
Afgelopen maandag was onze echte arts toch niet helemaal tevreden. Dit zag er toch niet zo goed uit en de term 'milde graft versus host' viel. Slik. De grootste en gevaarlijkste complicatie die er voor kan komen. En eigenlijk niet eens onverwachts, gezien zoon een 9/10 match had. Geen perfecte donor, dat levert meer risico op.
Maar wat is GvHD eigenlijk? Het een omgekeerde afstotingsreactie. Het is een afweerreactie van de t-cellen van de donor tegen de cellen van de ontvanger. De t-cellen bevinden zich in een 'vreemd' lichaam en zien de cellen van zoon als afwijkend, ze vallen aan. Dit kan zich op verschillende manieren uiten, in het geval van zoon dus op de huid.
Het voordeel daarvan is dat we met creme waarschijnlijk al heel wat kunnen bereiken. Hoewel kind daar duidelijk anders over denkt, 2 keer per dag insmeren, jeetje zeg, stom. Naast al die medicijnen, dit ook nog. Die pillen vindt hij eigenlijk zo erg nog niet, die zijn weg voor ik er erg in heb! Zelfs her vieze fosfaat gaat tegenwoordig met appelsap naar binnen. De sonde is nu echt verleden tijd!
Mild. Dat had ik gelukkig nog wel opgevangen. En het feit dat meneer hartstikke druk en actief is, bijna rollend met 3.0 door de wachtkamer ging toen de dokter ons kwam halen. (Ze zag daar ook wel de lol van in, plezier in het ziekenhuis!) Dat doet ook veel goed. Hij is er niet ziek van, hij merkt weinig van het hele GvHD-gebeuren en is gewoon een knul. Een stoere, sterke jongen! Deze hobbel gaan we ook weer achter ons laten, binnenkort.
Al een poosje heeft zoon af en aan rode benen. Het komt en het gaat. En vorige week zaten er bultjes op zijn rug, wat oma en ik vakkundig hadden beoordeeld als zijnde een 'kussenafdruk'. Gelukkig maar dat wij geen arts zijn 🙈.
Afgelopen maandag was onze echte arts toch niet helemaal tevreden. Dit zag er toch niet zo goed uit en de term 'milde graft versus host' viel. Slik. De grootste en gevaarlijkste complicatie die er voor kan komen. En eigenlijk niet eens onverwachts, gezien zoon een 9/10 match had. Geen perfecte donor, dat levert meer risico op.
Maar wat is GvHD eigenlijk? Het een omgekeerde afstotingsreactie. Het is een afweerreactie van de t-cellen van de donor tegen de cellen van de ontvanger. De t-cellen bevinden zich in een 'vreemd' lichaam en zien de cellen van zoon als afwijkend, ze vallen aan. Dit kan zich op verschillende manieren uiten, in het geval van zoon dus op de huid.
Het voordeel daarvan is dat we met creme waarschijnlijk al heel wat kunnen bereiken. Hoewel kind daar duidelijk anders over denkt, 2 keer per dag insmeren, jeetje zeg, stom. Naast al die medicijnen, dit ook nog. Die pillen vindt hij eigenlijk zo erg nog niet, die zijn weg voor ik er erg in heb! Zelfs her vieze fosfaat gaat tegenwoordig met appelsap naar binnen. De sonde is nu echt verleden tijd!
Mild. Dat had ik gelukkig nog wel opgevangen. En het feit dat meneer hartstikke druk en actief is, bijna rollend met 3.0 door de wachtkamer ging toen de dokter ons kwam halen. (Ze zag daar ook wel de lol van in, plezier in het ziekenhuis!) Dat doet ook veel goed. Hij is er niet ziek van, hij merkt weinig van het hele GvHD-gebeuren en is gewoon een knul. Een stoere, sterke jongen! Deze hobbel gaan we ook weer achter ons laten, binnenkort.
Reacties