Ik werd er een beetje mismoedig van. Die koorts. Iedere keer werd er een kweek genomen, iedere keer kwam daar niets uit. Die streptokok is het niet meer. Er kwam ook niets uit de longspoeling, maar ja.... Die koorts bleef. Dat bekende wachten werd ik zat. Ondanks dat de artsen zich geen zorgen maakten, kwam bij het mij wel om de hoek kijken. Vooral in de nachtelijke uren heb je tijd zat om na te denken.
Van de week hadden we een gesprek over eventuele oorzaken van de koorts en een daarvan zou 'engraftment' kunnen zijn. Het groeien van de cellen, daar kan het lichaam een koortsreactie op geven. Maar omdat die streptokok ook vervelend was, kon er niet goed gezegd worden waar de aanhoudende koorts vandaan kwam. De ontstekingswaarden zakken, dan is er waarschijnlijk geen ontsteking, dus engraftment zou dan aannemelijk zijn. Alles is bekijken en proberen, want je weet het gewoon nooit zzeker. In de ochtend werd gestart met prednison om te kijken of dat soelaas zou geven. En...... dat lijkt het te doen!!!!
Voor het eerst sinds anderhalve week is de temp niet boven de 38 uit geweest! Dat geeft energie! Na een goede lange middagdut, had zoon wel zin om een film te kijken. We hebben 'meester Kikker' gekeken. Of, hij heeft naar de film gekeken en ik naar hem. Hij zat er helemaal in, vol aamdacht, spanning, lachen, wat een heerlijkheid! Zo fijn om hem zo te zien genieten. Na de film wilde hij nog wel een spelletje doen. Bij wijze van uitzondering werd ik op zijn bed getolereerd. Paar potjes 'gepest', al grappen makend. En toen hij dat zat was en mij het bed afgewerkt had, had hij nog hele verhalen. Tot ik zelfs dacht.... misschien moet je zo maar gaan slapen. 😉
Na een leuke en drukke middag ligt hij nu heerlijk te pitten. Diepe rust. Geen koorts. Als dit doorzet dan..... Die witte box.... Daar durf ik weer over na te gaan denken!!!!
Reacties