Na 3 dagen thuis, moeten we op de poli komen. Niet zo erg, want gisteren kreeg zoon toch weer hogere koorts. Jeetje, wat een stress. Want dan ga je bellen naar het ziekenhuis, moet je vragen beantwoorden waarvan je hoopt dat je het goed hebt beoordeeld. Ziet de Hickman er goed uit? Heeft hij last van zijn longen? Is de huid rood? De arts aan de lijn, belde onze arts en omdat zoon praatjes heeft, mogen we nog wachten tot de poli-afspraak.
Helaas moest zoon spugen, wat later op de avond. Dag sonde.... Wat een pech zeg. Een nachtje zonder voeding, in de ochtend geen medicatie. Het wordt er allemaal niet beter op. Nadeel volgens zoon: opnieuw zetten, voordeel is een heerlijk nachtje zonder draad en 'los'.
's Morgens vroeg vertrokken we naar Leiden. Bloed afnemen, pleister van de Hickman vervangen en een nieuwe sonde plaatsen. Wat was ik blij dat de echtgenoot en ik samen waren. Zeker die sonde brengt oud zeer naar boven. Moeilijk om hem dan goed bij te kunnen staan in zijn pijn en frustratie.
De cellen groeien goed! Dat is in ieder geval fijn!
Uiteindelijk was hij voldoende goedgekeurd om weer naar huis te gaan. Met duidelijke instructies: als hij zieker wordt of dingen veranderen, dan bellen. Laagdrempelig, niet twijfelen, we zijn geen zeuren of overbezorgde ouders. Bellen. Buiten, in de schaduw van een boompje, wachten we tot we aanvulling van medicijnen binnen hebben.
Eenmaal thuis kan de sonde weer aangesloten worden. Die koorts is nog steeds, maar meneer heeft ook nog steeds praatjes. Dat is altijd goed. Als mooie afsluiter van de dag kwam de meester langs. Hij trotseerde zelfs de waakhond 😅. Wat leuk! Na de eerste schrik vond zoon het toch wel bijzonder dat zijn meester thuis kwam. Zodra hij meer energie heeft, gaat de klassencontact zeker weer aan. Straks komt er 2 keer per week iemand thuis voor les. Hoe fantastisch!
Kortom. Zoon gaat goed, we zijn er nog lang niet maar er zijn wel goede stappen gezet. Hij komt er wel. Dinsdag weer terug, kijken hoe het dan gaat.
Helaas moest zoon spugen, wat later op de avond. Dag sonde.... Wat een pech zeg. Een nachtje zonder voeding, in de ochtend geen medicatie. Het wordt er allemaal niet beter op. Nadeel volgens zoon: opnieuw zetten, voordeel is een heerlijk nachtje zonder draad en 'los'.
's Morgens vroeg vertrokken we naar Leiden. Bloed afnemen, pleister van de Hickman vervangen en een nieuwe sonde plaatsen. Wat was ik blij dat de echtgenoot en ik samen waren. Zeker die sonde brengt oud zeer naar boven. Moeilijk om hem dan goed bij te kunnen staan in zijn pijn en frustratie.
De cellen groeien goed! Dat is in ieder geval fijn!
Uiteindelijk was hij voldoende goedgekeurd om weer naar huis te gaan. Met duidelijke instructies: als hij zieker wordt of dingen veranderen, dan bellen. Laagdrempelig, niet twijfelen, we zijn geen zeuren of overbezorgde ouders. Bellen. Buiten, in de schaduw van een boompje, wachten we tot we aanvulling van medicijnen binnen hebben.
Eenmaal thuis kan de sonde weer aangesloten worden. Die koorts is nog steeds, maar meneer heeft ook nog steeds praatjes. Dat is altijd goed. Als mooie afsluiter van de dag kwam de meester langs. Hij trotseerde zelfs de waakhond 😅. Wat leuk! Na de eerste schrik vond zoon het toch wel bijzonder dat zijn meester thuis kwam. Zodra hij meer energie heeft, gaat de klassencontact zeker weer aan. Straks komt er 2 keer per week iemand thuis voor les. Hoe fantastisch!
Kortom. Zoon gaat goed, we zijn er nog lang niet maar er zijn wel goede stappen gezet. Hij komt er wel. Dinsdag weer terug, kijken hoe het dan gaat.
Reacties