Doorgaan naar hoofdcontent

Data

Nooit geweten hoe moeilijk het is om een tegeltje Delfts blauw te beschilderen. Het gaat een Delfts  blauwe pauw worden. Gisteren een poging gedaan, samen met mijn lieve collega's een super leuke teamdag gehad. Heerlijk geluncht, gekletst, fietstocht door Delft gemaakt met als surprise een flinke, koude, lange plensbui net voor we weer terug waren. Ondanks de regen een heerlijk ontspannen dag.

Eenmaal thuis, onder een dekentje op de bank, eindelijk een beetje opgewarmd, check ik mijn mail. Reclame, een van school en.... Eentje springt van het scherm: Brief opname. Ik durf 'm bijna niet open te klikken. Open klikken en lezen betekent dat we een datum weten. Lezen betekent dat we echt gaan. Lezen betekent.... het betekent alles. Alle zorgen en ook alle hoop in die ene mail. Ik denk: We zijn er klaar voor, we kunnen dit! Klik!

Het plan is als volgt:
16-17 april onderzoeken
22-25 april plaatsen Hickman* en afname beenmerg om in te vriezen (voor de zekerheid)
Dan eventjes naar huis, met Hickman, dus best spannend.
29 april de echte opname, dan start de voorbereiding op de SCT**
10 mei de daadwerkelijk transplantie.

Terwijl ik de data lees en er een planning in mijn hoofd op komt, bedenk  ik dat het beschilderen van een tegeltje toch eigenlijk peanuts was...  En ik denk ook dat ik zo trots als een pauw  ben op mijn kanjer die dit toch maar 'even' gaat doen.




* Hickman = infuus, onder narcose geplaatst in een grote ader. Deze kan langdurig blijven zitten.

** SCT=stamcetransplantatie 

Reacties

Unknown zei…
Hoi buuf,

heel veel sterkte en succes de aankomende weken...voor jullie allemaal!

Groetjes de Willie
Jacqueline zei…
Spannend maar jullie kunnen dit ��
Anoniem zei…
Nu is het echt echt! Heel veel succes.
Kus, Lenske
Unknown zei…
Nu komt het ineens wel heel snel dichtbij. Heel veel sterkte 😘
Petra zei…
Ik denk aan jullie en stuur jullie heling vibes en sterkte vanaf de andere kant van de oceaan. En ik vind je tegeltje echt super mooi! Knappert!

Populaire posts van deze blog

Daar zijn ze eindelijk! De Cd4-cellen , dag 275

Niet te geloven.... echt niet te bevatten!!!! Eindelijk zijn de cellen hoog genoeg! Eindelijk mogen we de teugels laten vieren, boodschapjes doen, naar verjaardagen, naar school. Ik wil alles  schrijven met hoofdletters en iedere zin eindigen met een uitroepteken! Van de week mochten we op controle in het Sophia, alles was fysiek in orde (zoals wij natuurlijk allang hadden gezien) Even bloed laten prikken om te kijken hoe de cellen ervoor staan, een controle zoals altijd. Afgesproken dat de arts vrijdag de eerste cijfers door zou geven, maar die waar wij op wachten zouden waarschijnlijk langer duren. Dus toen de arts vanmorgen belde en meteen zei dat het er goed uit zag, dat de cd4-cellen op 320 zaten, rúim boven de ondergrens, kon ik het eigenlijk niet geloven. 320???? Meen je dat? Zeg je nu echt 320? Dat kan  toch helemaal niet? Huh? Klopt dat echt? Dus van 150, meteen door geschoten naar de 320? Meteen 170 boven de ondergrens???? Het gesprek met de arts heb ik heel stoer  netjes

Lets dance the night away!

Tjonge zeg.... wat een topavond. Van te voren toch echt wel stressvol, zo'n feestje organiseren, want stel dat de helft van de mensen niet  komt? Of dat iedereen aan de kant gaat staan en de dansvloer leeg blijft. Ik kan je vertellen dat er flink wat denkuurtjes aan zijn besteed. De meeste 's nachts, want dan heb tenslotte je alle tijd om daar over na te denken.... Langzaam ging de teller omhoog, iedere week wel wat kaartjes verkocht. Maar iedere week sprak ik ook wel iemand die toch niet kon komen, wat weer voor de nodige slapeloze uurtjes zorgde. En toch kregen meer en meer aanmeldingen en groeide mijn vetrouwen. Familie, vrienden, vrienden van vrienden, collega's, de mannen van collega's, gisterenavond stroomde de zaak vol èn de dansvloer ook! De DJ was een blij ei die de vloer opzweepte met zijn enthousiasme en leuke plaatjes. Zowaar werden mijn aangevraagde nummertjes daadwerkelijk gedraaid, helemaal top dat ouwe  mama ook nog kon dansen op een paar herkenbar

Thuis!!!!

Thuis! Eindelijk! Vorige week dachten we natuurlijk al te gaan. Koorts gooide roet in het eten. Het afgelopen weekend is de medicatie wat veranderd en dat heeft geholpen! Hoe jammer was het, dat we het fijne, lange Pinksterweekend niet thuis waren. Gelukkig kwamen de meiden gezellig langs en hebben we toch een paar leuke dagen gehad. Zoon blijkt een schaakmeester in de dop te zijn, hij maakt mama, zussen en oom genadeloos in. Het terras van de Daktuin (=de grote speelkamer van het Ronald mc Donald) heeft een fantastisch groot schaakspel. Gelukkig zijn we nu thuis en kan ik die neergang snel vergeten. Gisternavond was het toch nog even spannend... 38,5. Je zou er van gaan vloeken. Het zou toch niet waar zijn... Niet weer.... Terwijl zoon lag te slapen (na een drukke dag met de zussen) maakte ik me druk om die temp. Ik wilde het liefst iedere 5 minuten die temperatuur nemen (wat ik natuurlijk ook heb gedaan🙈). Het schommelde wat, maar het was genoeg  voor de artsen om toch blo