Rust. Of liever gezegd, stilte voor de storm.
De eerste dagen waren best hectisch, veel medicijnen, ook van de zwaardere soort. Dientengevolge veel controles. De eerste dag van de zware medicatie om het kwartier controles, daarna om het half uur en afsluitend om het uur. Het lijf reageerde er direct bijzonder goed op waardoor zoon 'maar' 3 dagen chemo heeft gekregen. Alle cellen die weg moesten zijn blijkbaar daadwerkelijk weg. We wachten op de volgende fase waarin de troep wordt toegediend die de sneldelende cellen stil legt.
Nu moeten we een paar dagen door komen waarin weinig tot niets gebeurt. Geen heftige infusen, minimale controles.... Hoe gaat we dat doen op die 20 m2? Ook dat valt alles mee. Lang leve de spelcomputer. En lang leve youtube. Dat laatste is zeer geschikt om te kijken als je even een paar kilometertjes weg trapt op de hometrainer die in de kamer staat. (Ook zeer geschikt voor mama om nog een beetje aan beweging te doen...) Natuurlijk doen we spelletjes, rummicub bijvoorbeeld. Ik heb 106 steentjes staan ontsmetten in de sluis, bordjes en doos ook bacterie-vrij gemaakt om er na 2 potjes achter te komen dat ik 105 steentjes in mijn handen heb gehad.... eentje is kwijt 🙈. Het goede nieuws is dat de rode 5 inmiddels is verkregen, we kunnen de competitie voort zetten!
Dan komen er nog steeds regelmatig mensen langs. De fysiotherapeut bijvoorbeeld, x-box kinect is ook leuk tijdverdrijf. En meester Hans, voor een uurtje school. Pedagogische zorg komt 3 kwartier. Dan nog het uurtje naar buiten. We nemen een kijkje bij het RonaldmcDonald, lopen een rondje en hopen maar dat we geen bui op ons knarretje krijgen, wat ons iedere keer weer toch overkomt 😒. Fail Buienradar. ( wel goed voor mama's beentjes, hard lopend, rolstoel duwend terug naar het ziekenhuis 😂)
Ongemerkt is alles toch zwaarder dan je denkt, als je te horen krijgt dat zoon een nieuwe hobby heeft: slapen mam! Dan weet je dat het lijf keihard werkt. Dat het koppie overuren draait, verwerken en voorbereiden op wat nog komen gaat. Ondanks alles is hij toch oké: redelijk relaxt, beetje ondeugend en boven alles een ontzettende lieverd. Rustig aan maar schat, we komen er wel.
De eerste dagen waren best hectisch, veel medicijnen, ook van de zwaardere soort. Dientengevolge veel controles. De eerste dag van de zware medicatie om het kwartier controles, daarna om het half uur en afsluitend om het uur. Het lijf reageerde er direct bijzonder goed op waardoor zoon 'maar' 3 dagen chemo heeft gekregen. Alle cellen die weg moesten zijn blijkbaar daadwerkelijk weg. We wachten op de volgende fase waarin de troep wordt toegediend die de sneldelende cellen stil legt.
Nu moeten we een paar dagen door komen waarin weinig tot niets gebeurt. Geen heftige infusen, minimale controles.... Hoe gaat we dat doen op die 20 m2? Ook dat valt alles mee. Lang leve de spelcomputer. En lang leve youtube. Dat laatste is zeer geschikt om te kijken als je even een paar kilometertjes weg trapt op de hometrainer die in de kamer staat. (Ook zeer geschikt voor mama om nog een beetje aan beweging te doen...) Natuurlijk doen we spelletjes, rummicub bijvoorbeeld. Ik heb 106 steentjes staan ontsmetten in de sluis, bordjes en doos ook bacterie-vrij gemaakt om er na 2 potjes achter te komen dat ik 105 steentjes in mijn handen heb gehad.... eentje is kwijt 🙈. Het goede nieuws is dat de rode 5 inmiddels is verkregen, we kunnen de competitie voort zetten!
Dan komen er nog steeds regelmatig mensen langs. De fysiotherapeut bijvoorbeeld, x-box kinect is ook leuk tijdverdrijf. En meester Hans, voor een uurtje school. Pedagogische zorg komt 3 kwartier. Dan nog het uurtje naar buiten. We nemen een kijkje bij het RonaldmcDonald, lopen een rondje en hopen maar dat we geen bui op ons knarretje krijgen, wat ons iedere keer weer toch overkomt 😒. Fail Buienradar. ( wel goed voor mama's beentjes, hard lopend, rolstoel duwend terug naar het ziekenhuis 😂)
Ongemerkt is alles toch zwaarder dan je denkt, als je te horen krijgt dat zoon een nieuwe hobby heeft: slapen mam! Dan weet je dat het lijf keihard werkt. Dat het koppie overuren draait, verwerken en voorbereiden op wat nog komen gaat. Ondanks alles is hij toch oké: redelijk relaxt, beetje ondeugend en boven alles een ontzettende lieverd. Rustig aan maar schat, we komen er wel.
Reacties