Zo dan. Ik weet niet hoeveel mensen we de afgelopen dagen hebben gezien. Tientallen, die allemaal iets van Enea hebben bekeken. Bijna allemaal wilden ze weten hoe zwaar hij is en hoe lang. Voor de zekerheid gingen ze het zelf toch ook maar even meten. Ach ja, we zijn er nu toch, doe maar. Gek genoeg bleef het steeds ongeveer gelijk, wie had dat gedacht....
Wie hebben we gesproken en wat hebben we gedaan? Het was een behoorlijk vol programma. Dag 1 begon met een bezoek aan de kaakchirurg en de mondhygiënist. Daarna een echo van het hart en een ECG (hartfilmpje). Aansluitend bloedonderzoek, een Ct-scan en een röntgenfoto van de hand.
Gelukkig hadden we tussendoor ook tijd om gezellig te lunchen! Aan het einde van de dag hebben we de omgeving een klein beetje verkend. We kunnen makkelijk naar het museum, met de trein en er zijn zowaar ook nog supermarkten in de buurt. Papa en mama zullen in ieder geval niet omkomen van de honger. (Lang leve Burger King en Doner Company 😇 )
Een nachtje geslapen op een uitklapbed. Het ziet er beter uit dat dat het is.... Goede (of redelijke) nachtrust gaat een uitdaging worden. Ik ga er maar vanuit dat ik zo moe ben de vierde nacht dat ik vanzelf wel slaap. Wel heel leuk met dat kletskousje op de kamer, smaakt naar meer 💕
De tweede dag hadden we een gesprek met de anesthesie, een gesprek met de endocrinoloog (ja ja, wat doet iemand met zo'n baan????) en een longfunctieonderzoek. O ja, de dietist kwam ook nog langs, dat geeft genoeg stof voor een andere blog 😱
Toen waren de dagen voorbij. Eindelijk. Ee hebben een voorproefje gehad, we weten een klein beetje de weg in dat grote ziekenhuis, we begrijpen iets van het reilen en zeilen op de afdeling. En nu? Nu zijn we thuis. Moe. Nog 6 nachtjes. Nog even heerlijk ontspannen voor we de overstap van boemel naar intercity maken.
Wie hebben we gesproken en wat hebben we gedaan? Het was een behoorlijk vol programma. Dag 1 begon met een bezoek aan de kaakchirurg en de mondhygiënist. Daarna een echo van het hart en een ECG (hartfilmpje). Aansluitend bloedonderzoek, een Ct-scan en een röntgenfoto van de hand.
Gelukkig hadden we tussendoor ook tijd om gezellig te lunchen! Aan het einde van de dag hebben we de omgeving een klein beetje verkend. We kunnen makkelijk naar het museum, met de trein en er zijn zowaar ook nog supermarkten in de buurt. Papa en mama zullen in ieder geval niet omkomen van de honger. (Lang leve Burger King en Doner Company 😇 )
Een nachtje geslapen op een uitklapbed. Het ziet er beter uit dat dat het is.... Goede (of redelijke) nachtrust gaat een uitdaging worden. Ik ga er maar vanuit dat ik zo moe ben de vierde nacht dat ik vanzelf wel slaap. Wel heel leuk met dat kletskousje op de kamer, smaakt naar meer 💕
De tweede dag hadden we een gesprek met de anesthesie, een gesprek met de endocrinoloog (ja ja, wat doet iemand met zo'n baan????) en een longfunctieonderzoek. O ja, de dietist kwam ook nog langs, dat geeft genoeg stof voor een andere blog 😱
Toen waren de dagen voorbij. Eindelijk. Ee hebben een voorproefje gehad, we weten een klein beetje de weg in dat grote ziekenhuis, we begrijpen iets van het reilen en zeilen op de afdeling. En nu? Nu zijn we thuis. Moe. Nog 6 nachtjes. Nog even heerlijk ontspannen voor we de overstap van boemel naar intercity maken.
Reacties