Om meteen met de deur in huis te vallen: de bacterie is gevonden!!! Dat is goed nieuws, want dat betekent dat er gerichter behandeld kan worden. Het brede antibioticum eruit en penicilline erin.
Het blijkt een streptokok te zijn. Deze jongens zitten in de keel en omdat het slijmvlies stuk is hebben ze vrij spel om in de bloedbaan te spelen. Een fijne gedachte dat het een lichaamseigen bacterie is en geen dwarrelende.
Dat schuldgevoel kan weer terug de kast in. Ergens in je achterhoofd denk je toch, heb ik mijn handen wel goed genoeg gewassen? Dat kuchje van laatst, was dat wel een klein kriebeltje of was het stiekem toch een verkoudheidje? We doen er alles, maar dan ook alles aan om een zo schoon mogelijke leefomgeving te creëren. Zo'n bacterietje kan er zo tussendoor glippen...
Dus. Nu wachten we tot de penicilline zijn werk gaat doen. Dat kan een paar dagen duren, want de streptokok schijnt een taaie te zijn. Dan heeft hij zoon nog niet ontmoet, hij is de taaiste! Hij heeft zelfs al weer een half uurtje op de Ipad gezeten, dan weet je dat het goed gaat komen.
In de tussentijd, terwijl we wachten tot de koorts onder controle is, heeft zoon extra bloedplaatjes nodig. Het Hb is laag en daarom krijgt hij met regelmaat verschillende onderdelen van het bloed. Zo ook vanavond. 2 Zakjes. Het eerste zakje verliep prima. Na een korte pauze werd het tweede zakje aangehangen. Waar er normaal niets bijzonders te merken is, lag zoon nu te trillen en shaken in zijn bed. Temperatuur schoot omhoog, saturatie juist omlaag. Foute boel. Na enig overleg en telefonisch antwoord van 'onze' arts luidt het oordeel: Een allergische reactie. Dit bloed gaat zijn baan niet in. Hulde aan de alerte verpleger die zeer adequaat handelde!
Wat een heftige avond, de schrik zit er goed in. Manlief belt me om te vertellen wat er is gebeurd en ik sta spontaan ook te trillen. Dan is Leiden opeens heel ver weg en zou ik het liefst in de auto willen springen om bij mijn mannen te zijn. Gelukkig gaat alles nu goed, het is onder controle. Mijn aanwezigheid voegt nu niets toe. Morgen weer een dag.
Het blijkt een streptokok te zijn. Deze jongens zitten in de keel en omdat het slijmvlies stuk is hebben ze vrij spel om in de bloedbaan te spelen. Een fijne gedachte dat het een lichaamseigen bacterie is en geen dwarrelende.
Dat schuldgevoel kan weer terug de kast in. Ergens in je achterhoofd denk je toch, heb ik mijn handen wel goed genoeg gewassen? Dat kuchje van laatst, was dat wel een klein kriebeltje of was het stiekem toch een verkoudheidje? We doen er alles, maar dan ook alles aan om een zo schoon mogelijke leefomgeving te creëren. Zo'n bacterietje kan er zo tussendoor glippen...
Dus. Nu wachten we tot de penicilline zijn werk gaat doen. Dat kan een paar dagen duren, want de streptokok schijnt een taaie te zijn. Dan heeft hij zoon nog niet ontmoet, hij is de taaiste! Hij heeft zelfs al weer een half uurtje op de Ipad gezeten, dan weet je dat het goed gaat komen.
In de tussentijd, terwijl we wachten tot de koorts onder controle is, heeft zoon extra bloedplaatjes nodig. Het Hb is laag en daarom krijgt hij met regelmaat verschillende onderdelen van het bloed. Zo ook vanavond. 2 Zakjes. Het eerste zakje verliep prima. Na een korte pauze werd het tweede zakje aangehangen. Waar er normaal niets bijzonders te merken is, lag zoon nu te trillen en shaken in zijn bed. Temperatuur schoot omhoog, saturatie juist omlaag. Foute boel. Na enig overleg en telefonisch antwoord van 'onze' arts luidt het oordeel: Een allergische reactie. Dit bloed gaat zijn baan niet in. Hulde aan de alerte verpleger die zeer adequaat handelde!
Wat een heftige avond, de schrik zit er goed in. Manlief belt me om te vertellen wat er is gebeurd en ik sta spontaan ook te trillen. Dan is Leiden opeens heel ver weg en zou ik het liefst in de auto willen springen om bij mijn mannen te zijn. Gelukkig gaat alles nu goed, het is onder controle. Mijn aanwezigheid voegt nu niets toe. Morgen weer een dag.
Reacties