Doorgaan naar hoofdcontent

Yesssssssss!!!!!

Het laatste nieuws! Vers uit het lab!

Leuko's zijn 0,25!!!!!! Er zijn nieuwe cellen gesignaleerd! Nu waren wij al heul blij toen we van 0,00 naar 0,01 gingen. En daarna naar 0,02. Helaas vonden de artsen dat nog niets. Maar nu, met 0,25 zijn ze tevreden. Qua opbouw ziet het eruit dat het donorcellen zijn. Die leuko's bestaan weer uit verschillende onderdelen, waaronder neutro's en natuurlijk nog meer. Beetje te ingewikkeld voor mij...

Maar die neutro's dus. Die zijn belangrijk. Als die hoog genoeg zijn en de koorts weg is en er geen andere rare dingen spelen, dan... Dan worden de darmbacteriën terug gezet. En als dat goed gaat komen we in een zogenaamde 'witte box', de strenge isolatie gaat er dan vanaf. De zussen mogen dan op de kamer, bij hem op bed en knuffelen tot ze een ons wegen (en dat kan lang duren, ze hebben alle tijd om dat te doen 😄). Vóór dag 21 gaat er sowieso niets gebeuren, dus we zullen wel geduld moeten hebben.

Vanmorgen was zoon voor de verandering wakker. Écht wakker. Hij heeft gedoucht, ging uit zichzelf 'relax-fysio' doen, pakte de iPad. De arts had het al gezegd, als ze zich  beter gaan voelen, zijn er cellen! En ze had gelijk. In de middag werd het wel weer minder, maar hee, het begin is er.

Die koorts blijft nog wel een dingetje. De streptokok moet nu wel onder controle zijn. In de longen is iets gezien wat op een longontsteking kan duiden, maar het kan ook zijn dat er koorts is door engraftment (het nestelen en groeien van de nieuwe cellen). Onderzoek moet uitwijzen wat het niet is en wat het wel zou kunnen zijn, op basis daarvan worden weer beslissingen genomen

Wij houden ondertussen onze eyes on the price: de witte box! Graag dit Hemelvaartsweekend als we allemaal in Leiden zijn! Met een beetje mazzel party in kamer 6 🥳


Een klavertje 4 brengt geluk en zeker als je hem krijgt







Reacties

Anoniem zei…
🍀en jullie verdienen al het geluk van de wereld!!!

Populaire posts van deze blog

Daar zijn ze eindelijk! De Cd4-cellen , dag 275

Niet te geloven.... echt niet te bevatten!!!! Eindelijk zijn de cellen hoog genoeg! Eindelijk mogen we de teugels laten vieren, boodschapjes doen, naar verjaardagen, naar school. Ik wil alles  schrijven met hoofdletters en iedere zin eindigen met een uitroepteken! Van de week mochten we op controle in het Sophia, alles was fysiek in orde (zoals wij natuurlijk allang hadden gezien) Even bloed laten prikken om te kijken hoe de cellen ervoor staan, een controle zoals altijd. Afgesproken dat de arts vrijdag de eerste cijfers door zou geven, maar die waar wij op wachten zouden waarschijnlijk langer duren. Dus toen de arts vanmorgen belde en meteen zei dat het er goed uit zag, dat de cd4-cellen op 320 zaten, rúim boven de ondergrens, kon ik het eigenlijk niet geloven. 320???? Meen je dat? Zeg je nu echt 320? Dat kan  toch helemaal niet? Huh? Klopt dat echt? Dus van 150, meteen door geschoten naar de 320? Meteen 170 boven de ondergrens???? Het gesprek met de arts heb ik heel stoer  netjes

Lets dance the night away!

Tjonge zeg.... wat een topavond. Van te voren toch echt wel stressvol, zo'n feestje organiseren, want stel dat de helft van de mensen niet  komt? Of dat iedereen aan de kant gaat staan en de dansvloer leeg blijft. Ik kan je vertellen dat er flink wat denkuurtjes aan zijn besteed. De meeste 's nachts, want dan heb tenslotte je alle tijd om daar over na te denken.... Langzaam ging de teller omhoog, iedere week wel wat kaartjes verkocht. Maar iedere week sprak ik ook wel iemand die toch niet kon komen, wat weer voor de nodige slapeloze uurtjes zorgde. En toch kregen meer en meer aanmeldingen en groeide mijn vetrouwen. Familie, vrienden, vrienden van vrienden, collega's, de mannen van collega's, gisterenavond stroomde de zaak vol èn de dansvloer ook! De DJ was een blij ei die de vloer opzweepte met zijn enthousiasme en leuke plaatjes. Zowaar werden mijn aangevraagde nummertjes daadwerkelijk gedraaid, helemaal top dat ouwe  mama ook nog kon dansen op een paar herkenbar

Thuis!!!!

Thuis! Eindelijk! Vorige week dachten we natuurlijk al te gaan. Koorts gooide roet in het eten. Het afgelopen weekend is de medicatie wat veranderd en dat heeft geholpen! Hoe jammer was het, dat we het fijne, lange Pinksterweekend niet thuis waren. Gelukkig kwamen de meiden gezellig langs en hebben we toch een paar leuke dagen gehad. Zoon blijkt een schaakmeester in de dop te zijn, hij maakt mama, zussen en oom genadeloos in. Het terras van de Daktuin (=de grote speelkamer van het Ronald mc Donald) heeft een fantastisch groot schaakspel. Gelukkig zijn we nu thuis en kan ik die neergang snel vergeten. Gisternavond was het toch nog even spannend... 38,5. Je zou er van gaan vloeken. Het zou toch niet waar zijn... Niet weer.... Terwijl zoon lag te slapen (na een drukke dag met de zussen) maakte ik me druk om die temp. Ik wilde het liefst iedere 5 minuten die temperatuur nemen (wat ik natuurlijk ook heb gedaan🙈). Het schommelde wat, maar het was genoeg  voor de artsen om toch blo