We zijn er klaar voor. Het eurovision songfestival. Voor ons gezin een evenement waar we voor gaan zitten, hapjes op tafel, een avond met den plezier ende vermaeck. Hopend op een goede uitslag voor Nederland zodat we een keer zelf kunnen gaan. Dare to dream! 😄
Maarja. Een avondje met het gezin zit er niet in. 4 Mensen thuis voor de buis en 2 in het ziekenhuis. We hebben wel geluk dat we die grote tv voor het gamen hebben. Dat is namelijk veel fijner tv kijken dan op dat rare kleine teeveetje wat boven het bed hangt. Dat ding waar je alleen liggend naar kan kijken. Nu horen we graag bij de liggende kijkers, maar dit gaat wel erg ver. Bovendien bestaat er dan een grote kans dat we ons dan snel aan sluiten bij de liggende slapers 😴.
Nu zijn er meer uitslagen waar we ons druk om maken. Die van het bloed bijvoorbeeld. Standaard wordt er 3 keer per week bloed afgenomen, indien nodig vaker. 3 Keer per week houden we in de gaten of er al nieuwe getallen zijn. Hb was erg laag, dus bloed erin. Trombo's waren ook erg laag (die zorgen voor de bloedstolling), dat is niet wenselijk dus ook die heeft zoon extra gekregen. Zo zijn de leuko's bijna nul en daarvan hopen we snel spontaan een stijging te zien, want dat betekent dat de stamcellen aan gaan slaan!
Dan heb je nog een ander soort uitslag. Op de huid bijvoorbeeld. In dit geval specifiek op de buik. Op zich niet zo erg, maar hier houden ze overal rekening mee en alles wat invloed kan hebben op het proces wordt vakkundig om zeep geholpen. Voor de zekerheid. Dus weer een medicijn erin. Eentje waar je slaperig van wordt....
Ik denk zomaar dat ik vanavond in mijn eentje ESF zit te kijken. Hopend op een goede avond en uitslag. Hoewel er uiteindelijk maar 1 uitslag is waar we echt blij van worden en dat is dat de STC is gelukt en zoon een onbezorgde toekomst heeft. We duimen! (Ook voor Duncan hè, want stiekem zou ik daar toch ook wel een beetje blij van worden 😇)
Maarja. Een avondje met het gezin zit er niet in. 4 Mensen thuis voor de buis en 2 in het ziekenhuis. We hebben wel geluk dat we die grote tv voor het gamen hebben. Dat is namelijk veel fijner tv kijken dan op dat rare kleine teeveetje wat boven het bed hangt. Dat ding waar je alleen liggend naar kan kijken. Nu horen we graag bij de liggende kijkers, maar dit gaat wel erg ver. Bovendien bestaat er dan een grote kans dat we ons dan snel aan sluiten bij de liggende slapers 😴.
Nu zijn er meer uitslagen waar we ons druk om maken. Die van het bloed bijvoorbeeld. Standaard wordt er 3 keer per week bloed afgenomen, indien nodig vaker. 3 Keer per week houden we in de gaten of er al nieuwe getallen zijn. Hb was erg laag, dus bloed erin. Trombo's waren ook erg laag (die zorgen voor de bloedstolling), dat is niet wenselijk dus ook die heeft zoon extra gekregen. Zo zijn de leuko's bijna nul en daarvan hopen we snel spontaan een stijging te zien, want dat betekent dat de stamcellen aan gaan slaan!
Dan heb je nog een ander soort uitslag. Op de huid bijvoorbeeld. In dit geval specifiek op de buik. Op zich niet zo erg, maar hier houden ze overal rekening mee en alles wat invloed kan hebben op het proces wordt vakkundig om zeep geholpen. Voor de zekerheid. Dus weer een medicijn erin. Eentje waar je slaperig van wordt....
Ik denk zomaar dat ik vanavond in mijn eentje ESF zit te kijken. Hopend op een goede avond en uitslag. Hoewel er uiteindelijk maar 1 uitslag is waar we echt blij van worden en dat is dat de STC is gelukt en zoon een onbezorgde toekomst heeft. We duimen! (Ook voor Duncan hè, want stiekem zou ik daar toch ook wel een beetje blij van worden 😇)
Reacties