This is it. SCT-DAY. Dag 0. Vandaag gaat het dan gebeuren. Vandaag krijg zoon de nieuwe stamcellen.
Als je stil staat bij wat er tegenwoordig allemaal kan, duizelt het. Iemand heeft ontdekt waar het bloed wordt gemaakt. Toen heeft ook iemand bedacht dat als er iets mis is in de bloedaanmaak, wat je er dan aan zou kunnen doen. Het is een heel proces, maar straks heeft zoon 'gewoon' werkend afweersysteem. Niets wat hem tegen kan houden!
Best een raar idee. Afgelopen periode is er iemand benaderd omdat die persoon dezelfde 'HLA-typering' als zoon heeft. Een match. Die persoon is door de medische molen gegaan, heeft ook tijd in het ziekenhuis doorgebracht. Misschien dat die persoon zich bij tijd en wijle niet lekker voelde door bijvoorbeeld de narcose of celgroei-stimulerende middelen. Die persoon heeft geheel belangeloos, omdat hij een ander mens de kans op een nieuw leven wil bieden, dit allemaal gedaan en doorstaan. Zo maar. Niet omdat het moet, maar omdat het kan. We zijn dankbaar dat mensen dit willen doen!
Hoe zoon erin staat vandaag? 'Gewoon'. Vind je het spannend? 'Neu…. niet echt'. Eigenlijk zijn al die mensen die er naar vragen een beetje vervelend. Ik daarentegen vond het toch wel een beetje spannend. Het moment dat de zusters in de sluis begonnen te rommelen, schoot ik vol. Nu ging het gebeuren. Dit is het moment waarop we hebben gewacht.
Het was 90 ml. Een half bekertje. Het loopt in door middel van zwaartekracht, zonder apparaten, old school. Dit om de cellen niet te beschadigen. In 20 minuutjes zat het erin. In 20 minuten is het gewoon klaar. Duurde lang zat volgens zoon, die zat te popelen om weer te gaan gamen 😂.
Nu gaan de cellen naar het beenmerg (hoe weten die cellen eigenlijk waar ze naartoe moeten?) en gaan ze nestelen, groeien. En wij, wij wachten rustig af tot ze dat gaan doen!
Als je stil staat bij wat er tegenwoordig allemaal kan, duizelt het. Iemand heeft ontdekt waar het bloed wordt gemaakt. Toen heeft ook iemand bedacht dat als er iets mis is in de bloedaanmaak, wat je er dan aan zou kunnen doen. Het is een heel proces, maar straks heeft zoon 'gewoon' werkend afweersysteem. Niets wat hem tegen kan houden!
Best een raar idee. Afgelopen periode is er iemand benaderd omdat die persoon dezelfde 'HLA-typering' als zoon heeft. Een match. Die persoon is door de medische molen gegaan, heeft ook tijd in het ziekenhuis doorgebracht. Misschien dat die persoon zich bij tijd en wijle niet lekker voelde door bijvoorbeeld de narcose of celgroei-stimulerende middelen. Die persoon heeft geheel belangeloos, omdat hij een ander mens de kans op een nieuw leven wil bieden, dit allemaal gedaan en doorstaan. Zo maar. Niet omdat het moet, maar omdat het kan. We zijn dankbaar dat mensen dit willen doen!
Hoe zoon erin staat vandaag? 'Gewoon'. Vind je het spannend? 'Neu…. niet echt'. Eigenlijk zijn al die mensen die er naar vragen een beetje vervelend. Ik daarentegen vond het toch wel een beetje spannend. Het moment dat de zusters in de sluis begonnen te rommelen, schoot ik vol. Nu ging het gebeuren. Dit is het moment waarop we hebben gewacht.
Het was 90 ml. Een half bekertje. Het loopt in door middel van zwaartekracht, zonder apparaten, old school. Dit om de cellen niet te beschadigen. In 20 minuutjes zat het erin. In 20 minuten is het gewoon klaar. Duurde lang zat volgens zoon, die zat te popelen om weer te gaan gamen 😂.
Nu gaan de cellen naar het beenmerg (hoe weten die cellen eigenlijk waar ze naartoe moeten?) en gaan ze nestelen, groeien. En wij, wij wachten rustig af tot ze dat gaan doen!
Reacties